Podejmując się przygotowania opinii o wartości ruchomości / środków trwałych i wiedząc, że definicja nie jest jednoznacznie uregulowana prawnie, możemy skorzystać ze standardów opracowanych przez polskie stowarzyszenia lub organizacje międzynarodowe.
Krajowe standardy zostały opisane m.in. w porozumieniu profesjonalistów ds. wyceny, doradztwa i mediacji w biznesie BOMIS lub Standardach Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. Najczęściej jednak jako podstawę przyjmujemy standardy i definicje opracowane przez stowarzyszenia międzynarodowe, a przede wszystkim dwa pierwsze z poniżej wskazanych:
– TEGOVA – European Plant, Machinery & Equipment Valuation Standards;
– American Society of Appraisers (ASA);
– Standardy Royal Institution of Chartered Surveyors (RICS);
– International Valuation Standards Council (IVSC).
Zgodnie ze standardami TEGOVA: „metodologia to system metod stosowanych w określonej dziedzinie nauki lub działalności. Przy wycenie maszyn i urządzeń, termin metodologia używany jest do opisania procesu, w ramach którego wyceniający dokonuje wyceny. Zatem dla danej wyceny metodologia obejmuje wybór przez wyceniającego podejścia lub podejść, które mają zostać zastosowane, wybór metody (metod) oraz wykorzystanie modeli lub technik w celu interpretacji danych wejściowych do wyceny i wyciągnięcia na ich podstawie wniosków” .
Zgodnie ze standardami opisanymi w “Valuing Machinery and Equipment: The Fundamentals of Appraising Machinery and Technical Assets, American Society of Appraisers”: wymagane jest, aby rzeczoznawca wziął pod uwagę wszystkie trzy podejścia: podejście kosztowe, porównywalnej sprzedaży i dochodowe. Nie jest wymagane stosowanie wszystkich trzech podejść, ale oceniający musi rozważyć każde podejście i podać, dlaczego pominięto te, które nie zostały zastosowane.
Tomasz Jagiełło – Lege Advisors
